Artigos de Flora e fauna de Galiza. Revista CERNA, medio ambiente e ecoloxismo da man de ADEGA
O merlo que vive no río
Xosé Salvadores
CERNA Nº 66 - Espazos protexidos, baixo mínimos
Páx. 56
O merlo riero (Cinclus cinclus) é un páxaro do tamaño do merlo común, un pouco máis repoludo e coa cola máis pequena. A súa cor é dun pardo moi escuro, excepto a cabeza, que é de cor chocolate e loce un espléndido babeiro branco. O merlo riero, como indica o seu nome, está ligado intimamente aos cursos fluviais e, neste caso, ao río Cabe.
Rabo de Cabalo
Marga Miguens
CERNA Nº 66 - Espazos protexidos, baixo mínimos
Páx. 57
Esta herbácea descende doutra planta que no período Paleozoico, hai uns 400 millóns de anos, formaba inmensos bosques. Daquela acadaba alturas de até 15 metros, pero na actualidade ronda os 30 centímetros. O equiseto ou rabo de cabalo é unha planta sen flores, polo que propágase mediante esporas ou pola extensión das súas raíces. É usada para o tratamento de diferentes doenzas, como o exceso de ácido úrico, gota, obesidade, prostata ou cálculos renais, debido o seu alto poder depurativo.
A folla que voa
Xose Salvadores
CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado
Páx. 48
A limoeira é a bolboreta Gonepterix rhamni coñecida pola súa cor, que tan ben define o seu nome común. Os dous xéneros son averdugados, sendo o macho o que realmente é de cor amarela-limón, mentres que a femia é moito máis clariña, tirando a brancoverdosa. A época de voo vai desde mediados do verán até a primavera seguinte, é dicir, no inverno xa que os líquidos corporais, mestura de auga, sales e proteínas, anticonxelantes naturais, permítenlle resistir o frío sen especial protección.
Herba de San Xoán (Hipericum perforatum)
Marga Miguens
CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado
Páx. 49
O solsticio de verán, data máxica para uns, é a época na que florece esta planta, período máis indicado ademais para recollela e convertela nun dos ingredientes da famosa auga d e San Xoán. É coñecida entón por case todo o mundo como herba de San Xoán. Esta é unha das plantas mais coñecidas dentro da mediciña tradicional, usandose para moitos males como o insomnio, problemas dixestivos ou renais ou nas feridas, utilizandose coma unha “mercromina” natural.
O sapo cándido/as milfollas
Xosé Salvadores e Marga Miguens
CERNA Nº 68 - Sentenzas incumpridas nas rías galegas
Páx. 44-45
Xa dicía Álvaro Cunqueiro que os galegos e chineses só amosan interese por aqueles animais que teñen valor culinario e esta aptitude trouxo, até o de agora, consecuencias nefastas para algunhas criaturas da nosa fauna. Este é o caso do sapo, ao cal se lle fai xustiza neste artigo de Xosé Salvadores . No apartado de Flora, estudaremos a “Milfollas”, herba que tamén adopta “mil nomes”, como comprobamos neste artigo de Marta Miguens.
.gif)
Avenida de Castelao, 20-Baixo 15704 Santiago de Compostela
Tlf/Fax: 981 570 099 Email:cerna@adega.gal
Edición: Ronda Fontiñas, 180 Entrechán. 27002 Lugo
Tlf: 982 240 299 Email: cerna@adega.gal