Artigos de Flora e fauna de Galiza. Revista CERNA, medio ambiente e ecoloxismo da man de ADEGA
Os diminutos musgaños
Xosé Salvadores
CERNA Nº 69 - Charcas con Vida: os pequenos humidais na túa man
Páx. 48
Xosé Salvadores afonda nas cualidades morfolóxicas destes pequenos mamíferos para diferencialos dos roedores, cos que se adoitan confundir. Explica cales son as súas funcións na natureza e a dificultade que están a ter para sobrevivir, debido fundamentalmente aos agrotóxicos e ao rexeitamento das persoas descoñecedoras da súa valía natural.
Herba do demo ou estramonio
Margarida Miguens
CERNA Nº 69 - Charcas con Vida: os pequenos humidais na túa man
Páx. 49
O estramonio leva connosco arredor de 500 anos, foi introducido en Europa aló polo século XVI mediante unhas sementes orixinarias de Turquía. Dise que esta planta é nativa da India e Sudamérica. Adaptouse perfectamente ás nosas condicións polo que se dá ben en toda a xeografía galega desde unha altitude de 1900-2500 m e incluso a nivel do mar, por iso é que está catalogada como especie invasora. Así que neste artigo imos coñecer unha planta que non é galega, pero que si abunda na Galiza. Non obstante, o estramonio non é coñecido polo seu carácter invasor, senón pola súa toxicidade. Neste artigo, afondamos nas súas cualidades.
A algaria, discreta furatoxos de longa cauda
X.L.Salvadores
Páx. 46
A algaria é unha especie autóctona galega inda que algúns estudos indican que sería unha especie africana introducido polos humanos na nosa terra. Vive en zonas de matogueira e sotobosque e fai vida nocturna, é difícil vela porque se agocha en canto nota presenza. Nos últimos tempos coa chegada do asfalto a cada corredoira e tamén dos automóbiles as mortes aumentan considerablemente, de maneira que non é infrecuente atopalos restos dunha algaria en estradas galegas.
O Torbisco
María Xosé Castro
Páx. 47
O Torbisco é un arbusto que pode chegar ao metro de altura, e perenne polo que podemos observalo verde todo o ano. Tanto as follas como os froitos son tóxicos e moito, de forma que a súa inxestión poden causala morte en menores ou persoas febles. Inda así os humanos souberon aproveitarse dela para pescar, facer cordas, cicatrizar feridas ou como insecticida.
A víbora, perigosa pero non tanto …
Pepe Salvadores
Páx. 42
A víbora ten moi mala sona na nosa terra, máis non son frecuentes os seus ataques, e coa actuación debida en ningún caso mortais, nin sequera deixan secuelas se acudimos pronto a un centro médico próximo. Son unha especie protexida, son asustadizas, non agresivas, e respectadas por todas as criaturas, menos algúns casos como o ourizo cacho, que non dubida en comelas se ten ocasión.
A estruga
Mª Xosé Castro
Páx. 43
As estrugas son unha planta moi coñecida en Galiza, soe medrar en chans moi nitroxenados, por iso é frecuente preto de cortes. Esta herbácea ten numerosas propiedades medicinais como eliminar toxinas, aumentar os niveis de ferro ou para previr a calvicie ou a caspa, ademais do seu valor culinario, pero os picores que provoca ao rozamento fixéronlle coller mala fama entre as persoas locais e así considerala unha mala herba esquecendo as súas posibilidades.
.gif)
Avenida de Castelao, 20-Baixo 15704 Santiago de Compostela
Tlf/Fax: 981 570 099 Email:cerna@adega.gal
Edición: Ronda Fontiñas, 180 Entrechán. 27002 Lugo
Tlf: 982 240 299 Email: cerna@adega.gal