Páx. 41-42
Coa anterior guerra do Golfo tivo lugar o maior vertido de cru da historia e os residuos tóxicos da guerra afectarán á industria pesqueira local por máis de 100 anos. O impacto ambiental das guerras non é un problema secundario, xa que supón roubar ao conxunto da humanidade un dos seus patrimonios máis valiosos: a diversidade biolóxica, a auga e a terra.
Páx. 12-13
A Comisión Europea propuxo recentemente un novo sistema para a regulación da produción, importación e do uso de produtos químicos, que afecta tanto aos produtos existentes coma aos novos, polo que deberán ser rexistrados e avaliados nos seus diferentes riscos para a saúde e o ambiente. As substancias químicas de maior risco necesitarían ser autorizadas antes de calquera uso, para o que se propón recoñecer5 a responsabilidade da industria en proveer datos sobre o comportamento das substancias. Neste artigo resumimos algúns aspectos do actual debate sobre o tema e damos conta de tres cuestións particulares relacionadas cos contaminantes químicos: a eliminación de PCB´S, o abandono do mercurio , a nova normativa sobre deterxentes.
Páx. 23-26
Analizamos o impacto e contaminación das áreas LIC da costa galega. Máis alá dos propios vertidos de fuel, a retirada destes axentes contaminantes, da lugar a un maior deterioro destas áreas que camiña da man coa intervención humana sobre o espazo, movida por lavados de cara que promoven un beneficio sobre o uso e ocupàción dos espàzos, máis alá do benestar ambiental.
Páx. 31-34
Ela puxo voz á nosa conciencia colectiva. Á nosa rabia, á nosa impotencia e ás nosas ansias de superación. Ela foi a embaixadora do berro unánime do noso país no Obradoiro e Lariño pasando por Bruxelas, Madrid, Xaén ou Murcia. Uxía Senlle, voceira da Plataforma cidadá Nunca Máis, reúne nas súas palabras sen ambaxes ese timbre melancólico e á vez enérxico, denuncia de quen sabe que aínda queda moito por facer. Di lembrar nitidamente o momento en que se iniciou a traxedia. Como esquecelo. O 19 de Novembro de 2002, o día en que o Prestige afundiu, Uxía Senlle cumpría anos. Ela empezaba un novo ano de vida per nunca imaxinou que este fose tan transcendental. Recoñece que, durante este nove meses á cabeza de Nunca Máis, houbo momentos duros con ganas de abandonar. Pero nunca o fixo. Ela soubose voz de milleiros de persoas que entón clamabamos na rúa e seguiu adiante. Di non arrpentirse de nada e sentencia: "Non o volveremos a permitir"
Páx. 38-40
A Asociación ADEGA, a FEG e outras entidades de defensa ambiental responderon coordinadamente á catástrofe do Prestige e mobilizaron todos os seus efectivos nesta tarefa, que se viu compensada pola mobilización xeral da sociedade e multiplicada polos miles de voluntari@s nas máis diversas tarefas relacionadas coa traxedia que a Galiza viviu no último ano. Neste breve artigo facemos balanzo do traballo de ADEGA co voluntariado, no amplo contexto dun voluntariado que atinxiu a todos os sectores da soceidade galega, coordinado na Plataforma Nunca Máis, do que son exemplo claro os numerosos coelctivos formados para a ocasión, como a Plataforma contra Burla Negra, o Colectivo de artistas plásticos, O colectivo de sanitarios, o Colectivo científico... A todos eles o noso recoñecemento.
Páx. 41
Ao final, aínda vai ter razón nalgún sentido un coñecido cazador vilalbés que afirmou a respecto da catástrofe do Prestige, aquilo de "no hay mal que por bien no venga". Cando menos iso da para pensar a auténtica eclosión de literatura, música e arte galega que se ten producido nos últimos meses, desde o aciago Novembro de 2002. Os andeis das nosas bibliotecas teñen de facer sitio desde entón a unha nutrida fornada de novos volumes que surxiron da indignación, da consternación e do desexo de que nunca máis aconteza outra hecatombe ecolóxica diante das nosas costas, no noso mar.